Familie fotoshoot in Dokkum
Een familieshoot in het prachtige Dokkum.
Met zijn allen de kou trotserend om dierbare herinneringen vast te laten leggen!
Een Eerbetoon
Een foto is een momentopname. Soms een moment om even bij stil te staan. Om even de tijd te nemen. Ons verhaal begint met dat van mijn vader die ernstig ziek is en de vooruitzichten zijn heel erg onzeker. De wens van mijn vader is om dan nog een keer een familiefoto te maken.
Gezien de situatie van mijn vader kunnen we niet wachten tot de zomer, het is grijp toch de kansen en daarmee is het een kwestie van hoe eerder hoe groter de kans op een mooie familieshoot. Dan maar in het winterkoude maart. Al hebben we met zondag 5 maart toch nog wel een mooie dag getroffen. Een paar dagen na het opperen van het idee is het dan al zo ver. De hele familie is opgetrommeld en netjes in de kleding. De favoriete kleur van mijn vader is blauw en iedereen heeft daar rekening mee gehouden zonder dat het te overheersend wordt. We houden ons aan de afgesproken combinatie van blauw, zwart en wit. Een mooi plaatje.
De vraag is nog even hoe mijn vader op de plaats van de fotoshoot moet komen. Lopen? Nee, toch maar met de auto, ook al is het maar 50 meter verderop. Op de plaatst zelf zetten we een stoel klaar en de jas is nooit ver weg. De locatie waarvoor we gekozen hebben en die het dichtstbij is, is in het centrum van Dokkum. Bij de bolwerken, bij het kanon en de straat ernaartoe.
De hele familie neemt eerst plaats in de straat zelf. Er worden een paar aanwijzing gegeven zodat iedereen er goed opstaat en de foto’s gemaakt. Hierna is er nog wat ruimte en tijd om nog een paar foto’s te maken. Van mijn vader en moeder samen. Van vader en moeder met hun kinderen en van Pake en Beppe met de kleinkinderen.
Door de kou is hierna de energie snel op. Het is koud, de wind waait, daar ruist langs de wolken en ondanks de zon die toch ook nog even zijn gezicht laat zien is iedereen blij dat de jas weer aan mag. Mijn vader loopt zo, dik ingepakt, samen met mijn moeder terug naar huis. Nog snel even hiervan een foto maken en dan de warmte, de rust weer opzoeken.
De rest van de familie volgt. Een foto is een momentopname wordt er gezegd. Alleen soms kan het meer zijn als je er goed naar kijkt. Foto’s vertellen een verhaal. De foto van mijn vader en mijn moeder is een foto met dezelfde compositie als de trouwfoto die bij ze aan de muur hangt nu alleen bijna 50 jaar later. De foto van mijn vader en moeder met de kinderen verteld wat er in die tussentijd is gebeurd en waar we nu staan. De foto van Pake en Beppe met de kleinkinderen geeft het vervolg en een zicht op de toekomst. De foto van de hele familie maakt het verhaal compleet. Voor altijd verbonden, nooit alleen, ik zal er zijn. Sela.
Zo eindigt uiteindelijk de fotoshoot met een lach en een traan. Als wens van mijn vader, gevraagd door mijn oudste nichtje en mede mogelijk gemaakt door Nickie. Zo hebben we op een zeer korte termijn in weinig beschikbare tijd toch een hele mooie reportage kunnen maken. Een beetje ons verhaal en een dierbare herinnering.
Met speciale dank aan Nickie voor haar inzet, geduld, snelheid, professionaliteit en voor het vast leggen van dit moment, dit verhaal.
